Diyarbakır'ın Eğil ilçesine bağlı kırsal Aşağıdöşemeler (Ferşıkan) Mahallesi'nde yaşayan Yusuf ve Seniha Polat kardeşler, kas hastalığı nedeniyle uzun yıllardır tekerlekli sandalyeye mahkûm bir yaşam sürdürüyor.
20 yıldır hareket kabiliyeti kısıtlı olan Yusuf Polat ve 27 yıldır kas hastalığı ile mücadele eden kız kardeşi Seniha Polat, yetkililere ve hayırseverlere seslenerek yardım talebinde bulundu.
Polat kardeşler, anne ve babalarının yaşlarının 82'ye dayandığı için bakımlarını üstlenemediği, kardeşlerinin ise çalışmak zorunda olduğu için sürekli yanlarında bulunamadığı belirterek yetkililerden hem yaşam koşullarının iyileştirilmesini talep ediyor.
Yusuf Polat
20 yıldır tekerlekli sandalyeye mahkûm olduğunu, ailesinin yaşlandığı için bakamadığını ve yol ile asansör yapılması için yetkililerden yardım beklediğini söyleyen Yusuf Polat, "20 yıldır yatalak durumdayım. Kalkamıyor, oturamıyor, yürüyemiyor, hatta lavaboya dahi gidemiyorum. Bana yardımcı olacak kimse yok. Anne ve babam yaşlandılar, artık onlar da bana bakamıyorlar. Ben ve kız kardeşim engelliyiz; bize yardım eden kimse de yok. Belediyeye gitmeme rağmen yolumuzu yapmadılar. Evimize asansör yapılmasını istiyorum. Kas hastasıyım, ayrıca belimde fıtık ve ayaklarımda kireçlenme var. Akülü arabam var fakat ona binmem için bile iki kişinin yardım etmesi gerekiyor. Evimize parke yapılmasını istiyorum. Yetkililerden ve hayırseverlerden yardım bekliyoruz." dedi.
Seniha Polat
Seniha Polat ise hastalığı nedeniyle yıllardır dışarı çıkamadıklarını, bozuk yol ve asansör eksikliği yüzünden en basit ihtiyaçlarını bile karşılayamadıklarını belirterek yetkililere seslendi:
"27 yıldır kas hastalığı ile yaşıyorum. Bu hastalığın tıpta tedavisi yok. Yaklaşık 16 yıldır da yürüyemiyorum. Devletten ve belediyeden, yolumuzu yapmalarını ve evden çıkabilmemiz için asansör yapmalarını istiyoruz. Dışarıda bir işimiz olduğunda ya da hastaneye gitmemiz gerektiğinde asansörümüz olmadığı için aşağıya inemiyoruz. Akülü arabamıza binmek için en az iki kişinin yardım etmesi gerekiyor. Bu hâlimizle arabamıza dahi binemiyoruz. Yetkililer sesimizi duysunlar. Anne ve babamızın yaşları 82'ye dayanmış durumda ve artık onlar da bize bakacak durumda değiller. Kardeşimiz ve yengemiz var fakat kardeşimiz dışarıda çalıştığı için yengem tek başına bizi kaldıramıyor.
Kardeşim, çalışmak için bizden uzaklara gidiyor. Yetkililerden, kardeşime bize yakın bir yerde iş vermelerini istiyoruz. 4 dönemdir bize gelip söz verenler, seçimden sonra kapımızı çalmıyorlar. Sesimizi kimse duymuyor. Bizim istediklerimiz çok bir şey değil; sadece bir yol ve asansör. Canımız sıkıldığı zaman dışarı çıkmak için en az iki kişinin yardımına ihtiyacımız var. Yolumuz ve asansörümüz olursa arada bir dışarıya çıkabiliriz. Yolumuz hep engebeli olduğu için akülü arabayla kullanamıyoruz. Kışın ise yolumuz çamurlu olduğu için hiç dışarı çıkamıyoruz. Bir yakınımız vefat ettiğinde bile, yolun kötü olmasından dolayı taziyesine gidemiyoruz."
