Yüzyıllardır kuşaktan kuşağa aktarılan bu eşsiz tarif, özellikle bayram sabahlarında misafirlere ikram edilmesiyle biliniyor.
Özellikle mahalle fırınlarında yoğun talep gören çörek hem kokusu hem de damakta bıraktığı aromasıyla Diyarbakır sofralarının değişmeyen parçası olmaya devam ediyor. Mahlep, çörek otu, susam ve rezenenin harmanlanmasıyla hazırlanan çörek, şehrin kültürel zenginliğini yansıtan bir miras olarak görülüyor.
Evde de kolayca hazırlanabiliyor
Kentte yıllardır evinde bu lezzeti hazırlayan Aliye Bulak, mahlepli çöreğin sadece bayram için değil, yıl boyunca özel günlerde yapıldığını ifade etti. Bulak, tarifin nesiller boyu aynı şekilde korunduğunu belirterek şu ifadelere yer verdi:
"Biz bu çöreği annemizden, anneannemizden öğrendik. Her bayram mutlaka yapılır. Çocuklar kokusunu alınca hemen çörek geldiğini anlar. Bu bizim geleneğimiz."
Mahlepli Diyarbakır Çöreği tarifi
Malzemeler:
- 3 su bardağı süt
- 1 paket yaş maya
- 1 yemek kaşığı toz şeker
- 1 su bardağı mahlep
- 2 yemek kaşığı yeşil çörek otu
- 2 yemek kaşığı susam
- 1 yemek kaşığı çörek otu
- 250 gram bitkisel margarin
- 1 su bardağı ayçiçek yağı
- Üzeri için: 1 adet yumurta ve 3 yemek kaşığı susam
Hazırlanışı:
- Ilık süt içerisine maya ve şekeri ekleyip karıştırın.
- Geniş bir kapta mahlep, susam, çörek otu, yeşil çörek otu, yağ ve margarin ile birlikte maya karışımını yoğurun.
- Yumuşak bir hamur elde edene kadar yoğurmaya devam edin.
- Hamuru mayalanmaya bırakın (yaklaşık 1 saat).
- Mayalanan hamurdan şekiller verip yağlı tepsiye dizin.
- Üzerine yumurta sürüp susam serpin.
- Önceden ısıtılmış 180 derece fırında üzeri kızarana kadar pişirin.
Kent kültürünün lezzetli temsilcisi
Uzmanlara göre mahlepli çörek, Diyarbakır’ın sadece mutfak kültürünü değil, aile ve toplumsal bağlarını da temsil ediyor. Bayramdan bayrama yapılan bu geleneksel tarifin, genç kuşaklara aktarılması için çeşitli etkinlik ve atölye çalışmaları da öneriliyor.
Mahlepli Diyarbakır çöreği, yalnızca bir lezzet değil; aynı zamanda geçmişle geleceği buluşturan, nostalji dolu bir sofralık kültür öğesi olarak yaşatılmaya devam ediyor.